31.07.2016

Rond 16u zijn mama en Lisa terug van de Belgische zwemkampioenschappen die dit maal in het 50m-bad van de Wezenberg in Antwerpen doorgingen. Medailles zaten er dit maal niet in omdat Lisa nu van de jongste zwemmers is in de leeftijdsgroep van 15-16 jaar (… dus pieken naar volgend jaar is de boodschap!). We eten nog thuis vooraleer we vertrekken. En het zijn frietjes natuurlijk. Dit nadat Lisa in aanloop naar de kampioenschappen de voorbije maand vooral op pasta, rijst en vetarme voeding had geleefd. Daarna vertrekken we met een volgeladen mobilhome voor een 14-daagse trip die, zoals gezegd, gaat van de Franse Alpen (Parc national du Vanoise), over de Italiaanse wijnstreek in Piëmonte tot in de Cinque Terre aan de Ligurische kust. We rijden tot iets voorbij Metz en overnachten op een parking van een takstation langs de autosnelweg. Van hieruit kunnen we morgen op een rustig tempo onze bestemming halen waar onze zomervakantie dan effectief start.

01.08.2016 - Vervolg van de heenreis

Het was alles behalve rustig vannacht. Uitslapen heeft met het geruis van de snelweg en het lawaai op de parking weinig zin. We staan dus vroeg op, ontbijten en vertrekken. Rond 7u zijn we op weg. Al bij al is het rustig rijden. Geen files. De eindbestemming is Val d'Isère in het park van de Vanoise. Met wat tussenstops arriveren we daar rond 17u. Bij het binnen rijden van het dorp zien we een ruime camperplaats … met 'free wifi' en dus gelukkige kinderen tot gevolg :-).

Na het avondeten lopen we nog eens door het dorp. Zeer verzorgd, maar o zo 'doods'. Val d'Isère is duidelijk volledig op wintersport gefocust en niet op wandel- of fietsvakanties tijdens de zomermaanden. Spijtig want het heeft hier toch wel wat te bieden buiten de winter. Zelfs het politiekantoor lijkt totaal verlaten. Zij moeten normaal het stageld op de camperplaats komen innen, maar we zien dus geen kat. Grappig tafereel is ook een verdorde kersboom op een van de terrassen (met appartementen waar de luiken allen gesloten zijn). Het lijkt alsof men hier na de kastvakantie in allerheil have en goed verlaten heeft en er terug leven in zullen blazen als er opnieuw een sneeuwtapijt ligt. Val d'Isère is een nieuw dorp en heeft geen echte historische gebouwen. Het lijkt specifiek te zijn opgetrokken voor de wintervakanties. Een verzorgd dorp, dat wel, maar met weinig ziel … althans toch op het moment dat wij er waren. De wintersfeer zal hier wellicht top zijn.

Morgen rijden we nog een klein uurtje verder tot voorbij de col d'Iseran, waar een eerste inloopwandeling gepland staat. Het weer belooft de eerstvolgende dagen goed te zijn, al moet dat geïnterpreteerd worden als zonnig en niet noodzakelijk warm. Vandaag is het tot 30°C geworden, maar naarmate we naar het 1.800m hoge Val d'Isère geklommen zijn, zagen we de temperatuur zienderogen zakken tot 16°C wanneer we er om 17u toekwamen.

Na het ontbijt beginnen we aan de rit over de col d'Iseran, ook bekend van de ronde van Frankrijk, waar het als een col 'buiten categorie' gekend staat. Niet verrassend dus dat we onderweg verschillende dappere fietsers tegenkomen. We stoppen onderweg enkele keren voor wat foto's. Onze finale stop is een parking iets voorbij de top. Van daaruit vertrekt de wandeling naar Col des Fours (of nog wat verder naar refuge des Fours, maar aangezien het voor ons een inlooptocht is, beperken we ons doel tot de col zelf). Onderweg moeten we verschillende sneeuwvelden passeren. Het maakt het stappen wat lastiger, maar meteen ook leuk en mooi. De twee meren die we passeren (Lac de la Jave en Lac du Grand Fond) zijn nog grotendeels dichtgevroren. Dat hadden we begin augustus niet verwacht. De Col des Fours bereiken we net niet omdat het sneeuwveldje net onder de top wel heel stijl is en recht in het Lac du Grand Fond eindigt. Een uitschuiver kan je je hier dus niet veroorloven. Dat risico hoeft voor ons niet. Het is zonder dat laatste stukje ook al een heel mooie tocht geweest. Bovendien speelt de hoogte (bijna 3.000m) papa wat parten. Goed dat het vandaag een inlooptocht is, want er is nog wat gewenning nodig aan de hoogte en de ijlere lucht. Morgen is dat wellicht over.

Wanneer we terug aan de mobilhome zijn, besluiten we onmiddellijk door te rijden naar Bonneval-sur-Arc. Bedoeling is van daaruit enkele kilometers verder het dal in te rijden tot aan de parking van l'Ecot. Groot is de verbazing én teleurstelling wanneer er bij het inslaan van de weg naar l'Ecot een verbodsteken staat voor wagens van meer dan 2 ton. Het kan toch niet dat het bruggetje waar we over moeten bij de start van de weg, het gewicht van de mobilhome niet zou aankunnen. Papa vraagt een en ander na bij de man die vlak aan de brug aan het werk is aan een grote buldozer. Hij vertelt dat de reden is dat de weg smal is en er daardoor geen grote voertuigen door mogen omdat het het kruisen van de wagens bemoeilijkt (en dat heeft m'n dus doorvertaald in een verbod voor voertuigen vanaf 2 ton). Hier valt meteen een heel plan in duigen, want het idee was om op de parking van l'Ecot te overnachten en van daaruit 2 wandelingen te maken: eentje naar Refuge des Evettes en eentje (de dag erna) naar Refuge du Carro. Nu moeten we uitwijken naar Bonneval-sur-Arc zelf, wat betekent dat de geplande wandelingen zo'n 5km langer worden, met 200 extra hoogtemeters. Op die manier is de tocht naar refuge du Carro een onhaalbare kaart. Deze naar Refuge des Evettes is wellicht nog haalbaar mits het laten vallen van het idee om tot aan Lac des Evettes te gaan. Plezant is anders. Hier worden we toch wel geconfronteerd met een van de nadelen van het reizen met een mobilhome. Er blijkt geen busdienst te zijn tussen Bonneval-sur-Arc en l'Ecot, dus dat is geen optie. En liften vindt mama niet echt gepast … dus er zit niks anders op dan onze plannen bij te sturen, d.w.z. de wandeling naar Refuge du Carro laten we vallen en Refuge des Evettes doen we rechtstreeks vanuit Bonneval-sur-Arc.

We gaan pizza eten achteraan het dorp. Daar is ook een ruime parking waar we ons morgenvroeg op zullen zetten. Dat maakt de wandeling dan (heen en terug) toch al een dikke kilometer korter. Overnachten doen we nog langs de kant van de weg in het lager gelegen deel van het dorp. Een deel dat nog heel authentiek is gebleven en waar we een bakker hebben gevonden om morgenvroeg verse koeken en baguettes te halen. Aanvankelijk passeren er nog wat wagens langs de weg, maar naarmate de avond vordert, valt het verkeer volledig stil. Wie er passeert moet immers de col d'Iseran over en dat doet wellicht niemand 's nachts.

Papa haalt bij de bakker in Bonneval-sur-Arc koeken en stokbroden voor de picknick. Na het ontbijt verplaatsen we ons naar een parking helemaal achteraan het dorp. Van daar start onze wandeling. Eerst naar het prachtig historisch bergdorpje l'Ecot. Dit deel doen we noodgedwongen te voet omdat we met onze camper niet tot de parking aan l'Ecot mogen rijden. Dat betekent dat we een kleine 5 extra wandelkilometers aan de broek hebben. Vanuit l'Ecot start dan onze initieel geplande tocht naar Refuge des Evettes. Het is puffen en blazen van de hitte. Wanneer we aan een bordje komen dat aangeeft dat de refuge nog slechts 35 min stappen is, zijn we zo fier dat we hier ondanks de onverwachte extra kilometers toch zo snel geraakt zijn. Maar de moed zakt ons bij dat laatste stukje op een bepaald moment wel wat in de schoenen als blijkt dat die 35 min echt niet kloppen en na elke bocht toch nog een nieuwe komt en na elke top er wat verder toch nog eentje hoger ligt waar we blijkbaar nog over moeten. We horen nog een andere groep wandelaars sakkeren dat die 35 min geen steek houdt. Het worden er eerder 60. Maar dan ben je dubbel blij om de hut plots te zien liggen. Prachtig gepositioneerd in de 'Cirque des Evettes'. Daar boven komen is echt de moeite waard.

We picknicken op enkele honderden meters van de hut en gaan er daarna op het zonneterras iets drinken … inclusief een taartje (dat hebben we wel verdiend, vinden we :-)). Daarna volgt de terugtocht, helemaal tot in Bonneville-sur-Arc.

Wanneer we terug aan de mobilhome staan, is het ongeveer 15u. We besluiten door te rijden naar camping 'Campoland caravaneige' in Lanslevillard. Een eenvoudige maar zeer verzorgde camping. Na zo'n warme wandeldag doet een uitgebreide douche enorm deugd.

We eten buiten. Spelen een spelletje kaart (Jonas is immers na z'n vakantiewerk op het KBC-kantoor in Herentals volledig in de ban van 'wiezen' - dat was er over de middag de standaard ontspanning) en bespreken onze plannen voor de eerstkomende dagen. Alle weersites voorspellen hetzelfde patroon: morgen nog een superdag, maar 's avonds komen de eerste regenbuiten aanzetten die de volledige dag erna zullen aanhouden om de dag daarop terug zonnig te worden. Daarom sturen we onze planen wat bij: we zullen slechts voor één dag naar Bellecombe gaan en niet – zoals initieel gepland – daar een nacht blijven staan voor een tweede wandeling vanaf dezelfde parking. Om de regendag te overbruggen zullen we dan een camping ter plaatse zoeken.

Vandaag belooft het een heel zonnige dag te worden. We rijden van de camping op Lanslevillard naar Bellecombe. Een behoorlijke klim langs een vrij smalle weg. Blij wanneer we boven zijn. Daar is een zeer ruime parking , maar waar niet met een camper mag overnacht worden. M.a.w. ons initiële plan om hier te overnachten om er de dag erop een tweede wandeling te maken, had zondermeer al niet kunnen doorgaan. Omdat morgen een stevige regendag wordt voorspeld, hadden we dat plan al laten varen. Maar indien het zonnig was gebleven was ons plan reeds voor een tweede maal in het water gevallen doordat mobilhomes er niet geduld worden. Nadat we al niet naar l'Ecot mochten rijden met de camper, is dit de 2-de situatie waarbij onze plannen worden bemoeilijkt. Maar we hadden beter moeten weten: om naar Bellecombe te rijden volstaat het blijkbaar te parkeren in Termignon op de ruime parking van de kabelbaan en daar de gratis (!) busdienst te nemen naar Bellecombe. Te onthouden voor een volgende keer en zeker en vast een les om tijdens de voorbereiding van een bervakantie te kijken of er bus of shuttle-diensten ("navette" in het Frans) tot de hoger gelegen parkings rijden vanwaar courante wandelingen vertrekken.

De wandeling van vandaag is niet echt lastig, maar wel bijzonder mooi: steeds met zicht op de (vaak besneeuwde) bergtoppen en langs verschillende prachtige bergmeertjes. We passeren Refuge du Plan du Lac en Refuge du Lac Blanc. Het is geen bewegwijzerde wandeling en bijgevolg ook niet terug te vinden op de wandelkaart. Wat vreemd want het is een duidelijk onderhouden pad en een prachtige luswandeling vanuit Bellcombe. Deze hoort thuis op een wandelaart!

Wanneer we terug aan de mobilhome zijn, is de parking volledig vol gelopen. We vertrekken zo snel mogelijk terug naar het dal om te vermijden dat we tijdens het afdalen teveel wagens achter ons 'opstapelen'. Het is immers een deftig hoogteverschil, dus dalen in een lage versnelling is de boodschap om met een gewicht van 3,5 ton de remmen niet op te branden. Maar anderzijds is de weg zo smal dat het niet evident is om achterliggers voor te laten. Dus we doen de rit naar benden best op het moment waarop de meeste wandelaars nog boven zijn.

In Termignon checken we voor 2 dagen in op camping 'Les Mélèzes La Fennaz'. Het weer is duidelijk aan het kantelen. We gaan voor het avondeten nog even het dorp in voor wat inkopen en gaan tevens een kijkje nemen waar de busdienst naar Bellecombe vertrekt voor het geval we hier nog gebruik van willen maken.

We installeren ons buiten voor een aperitiefje en het avondeten, maar net als we aan het eten willen beginnen, vallen de eerste druppels. De voorbode van hevige regen en wat onweer later op de avond en nacht. Dit is exact wat we al 2 dagen eerder uit de verschillende weersvoorspellingen gehaald hadden. Het feit dat dit zo accuraat voorspeld was, zal dan ook wel betekenen dat het zal kloppen dat het morgen een regendag zal worden. Niet iedereen vindt dat spijtig . voor Jonas en Lisa zit het positieve erin dat er eens kan uitgeslapen worden :-).

We kijken nog een film en gaan dan moe, maar voldaan van een mooie dag, slapen. Op dat moment vallen regen en onweer ons te beurt. Blij dat we op zo'n moment in de mobilhome zitten en niet in kleine tentjes zoals de mensen naast ons op de camping.

Een grijzen en natte dag (zoals voorspeld). We slapen uit. Een dag om wat te lezen, foto's te bewerken, filmpje te kijken . en gelukkig is er wifi al slaagt enkel Lisa met haar nieuwe IPhone erin om in de mobilhome zelf online te geraken. Met de andere toestellen moet dichter naar de receptie van de camping gegaan worden. Dat hele wifi-gebeuren is iets dat duidelijk in evolutie is op campings. De meesten bieden het al aan, maar sommigen rekenen er een extra kost voor aan (anderen dan weer niet) en vaak is het nog beperkt tot een periferie rond de receptie of in een ontspanningsruimte. Dit is gegarandeerd iets dat de komende jaren verder zal evolueren naar 'inbegrepen in de prijs' en 'op elke standplaats beschikbaar'.

Na de middag lijkt de regen voorbij en gaan we samen op verkenning in Termignon . nu ja, 'verkenning', we zijn er snel rond. Veel valt er niet te beleven. We kijken al uit naar morgen, want dan wordt het opnieuw zonnig, al laat het grijze weer van vandaag met dikke laaghangende wolken iets anders vermoeden. Maar de weersvoorspellingen zijn de voorbije dagen steeds bijzonder accuraat geweest, dus we gaan er vanuit dat ook voor de volgende dagen klopt en het morgen effectief zonnig zal zijn (al mag verwacht worden dat de regen van vorige nacht en vandaag, morgenvroeg wel zal leiden tot nevel en wolkensluiers die in de loop van de ochtend zullen optrekken).

We overwegen voor mogen 2 opties: ofwel nemen we de bus naar Bellecombe voor de 2-de wandeling die we er gepland hadden; ofwel doen we een wandeling in het dal naar Refuge d'Averole. Op de toeristische dienst van Termingnon hebben we navraag gedaan of we met de camper wel degelijk tot op de parking in het dal van Averole kunnen en mogen rijden (cfr. de nare ervaringen naar l'Ecot op dat vlak). Er moet daarvoor even gebeld worden, maar er kan ons finaal bevestigd worden dat we er zonder problemen naartoe kunnen rijden. Omdat het andere alternatief, m.n. met de bus naar Bellecombe, omwille van de weekendregeling slecht uitkomt (er is pas een bus terug om 18u30, wat wil zeggen dat we wellicht een 3-tal uur moeten wachten om terug te kunnen keren), valt de beslissing op Refuge d'Averole. Dat wordt onze laatste wandeldag in de Vanoise alvorens verder te reizen naar Piëmonte.

We staan op onder een blauwe hemel. De regen van gisteren zorgt op de bergflanken nog voor opstijgende wolken uit het dal, maar het zonnetje is dus opnieuw volop van de partij. Papa haalt ontbijt en stokbroden voor de picknick bij de lokale bakker en nadat we op de camping in Termignon hebben uitgecheckt, rijden we naar de parking het dal van Averole. Van daaruit start de wandeling van vandaag. Ter hoogte van Bessans slaan we de weg in het dal van Averole in. De weg is niet echt breed, maar het is er (op dat moment) niet druk, dus we komen vlotjes aan op parking des Vincendières, de plek waar we moeten zijn.

Het is een totaal andere wandeling dan de voorbije dagen en laat ons een groener deel van het park van de Vanoise zien. We passeren achtereenvolgens de gehuchten Vincedières en Averole. Een laatste steil klimmetje brengt ons tot aan de hut. Daar heb je een mooi uitzicht op de pieken die de grens met Italië vormen. Op het terras van de hut is het dermate mooi zitten, dat we besluiten daar iets te eten en de picknick in onze rugzak te bewaren voor vanavond. Na nog een dessertje en een koffie dalen we terug af.

Wanneer we terug aan de mobilhome zijn, besluiten we nog even te wachten om door te rijden. Onze volgende stop wordt immers Mont Cenis (en het Lac du Mont Cenis). We hopen daar een overnachtingsplaats te vinden. Maar omdat we gelezen hebben dat het er zeer druk kan zijn (in het bijzonder tijdens de weekend en we zijn vandaag zaterdag), willen we er bewust wat later op de dag aankomen. We arriveren er rond 18u. Er is op dat moment voldoende plaats op de parkings en we zoeken ons een gepast plekje uit om te overnachten. Morgenvroeg willen we nog even tot aan Fort de Ronce stappen alvorens naar de volgende grote bestemming van deze zomervakantie te rijden, m.n. de Barolo-wijnstreek in de Italiaanse Piëmonte.

We staan andermaal op onder een stralend blauwe hemel (we worden verwend). Na het ontbijt en terwijl Jonas nog stilaan wakker wordt, gaan we met ons drie voor een korte wandeling tot aan Fort de Ronce boven Lac du Mont Cenis. De vestiging heeft in WOII nog dienst gedaan. Het heeft dan ook een goed en mooi uitzicht op de omgeving. Op de weg terug naar beneden vindt papa een perfect intacte Iphone. We besluiten deze af te geven op het bureau voor toeristische info achteraan de parking waar we overnacht hebben. De batterij van de smartphone staat nog op bijna 100%, dus hopelijk doet de eigenaar een belletje naar het eigen nummer en komt alles goed terecht (de kans is immers zeer groot dat de eigenaar ook ergens aan het Lac geparkeerd staat).

Wanneer we vertrekken, zijn de parkings bovenop Mont Cenis al volledig volgelopen. Er is een briefje onder onze ruitenwisser gestoken dat we ons moeten verplaatsen omdat moblihomes daar niet mogen staan . nochtans is er geen enkel bord dat daarop wijst. Maar geen probleem we vertrekken van deze stilaan zeer druk wordende plek. Als we langs de Italiaanse kant van de col afdalen (een bijzonder lange afdaling die zo'n 1.500 hoogtemeters overbrugt), passeert ons een niet aflatende stroom van auto's en moto's naar boven. Waar gaan die allemaal parkeren? Goed dat we daar weg zijn!

We stoppen onderweg nog even om te eten en een kleine 2u later staan we in Vergne (Piëmonte), waar we voor enkele dagen gereserveerd hebben op camping 'Sole Langhe'. Het is opvallend dat tot enkele kilometers voor Vergne nog geen enkele wijngaard te bespeuren was. De Baraolo-wijstreek is m.a.w. vrij geconcentreerd.

Op de camping kunnen we een schaduwrijk plekje bemachtigen . en dat zal de komende dagen een zegen zijn, want het is en blijft bijzonder warm. Bij het inchecken worden we bediend door een Italiaanse jonge gast die van "à l'aise" een levensattitude lijkt gemaakt te hebben. Onze conversatie gaat via een grappige vorm van Engels en op een bepaald moment doet hij een hilarische uitspraak wanneer we hem vragen of we in het lokale winkeltje (er is er trouwens maar éé in Vergne) ook eten kunnen komen. Z'n antwoord: ". oh yes, they have bread, salami and everything .". Het winkeltje is vandaag en morgen dicht. We hopen dat hij gelijk heeft en we er "everything" kunnen kopen, want veel andere opties zijn er in de omgeving niet.

Wanneer we geïnstalleerd zijn (d.i. is inclusief open luifeltje en ligzetels :-)) trekt papa er al eens op uit richting Barolo en reserveert hij op de terugweg bij 'Buon Padre' het enige restaurant in Vergne. Tegen 20u trekken we er samen naartoe en met het 'tasting menu' en een flesje Barolo uit 2012 hebben we een lekkere en leuke avond (voor de portemonnee iets minder :-)). Wanneer we rond 23u terug aan de mobilhome staan, is het een zachte avond met open sterrenhemel en serenade van krekels. Best wel fijn.

Vandaag staat een bezoek aan La Morra en Barolo op het programma. We doen dit al wandelend tussen de wijngaarden, vertrekkend vanaf de camping in Vergne. Op zich geen lange wandeling, maar de hitte maakt het best wel tot een zware tocht. In La Morra doen we meteen wat inkopen in het enige supermarktje in de buurt. De inkopen verdelen we over onze rugzakken. We vinden in La Morra niet direct iets voor een snelle hap en besluiten nog door te stappen naar Barolo in de hoop daar een pizzeria te vinden voor het middageten. Na een goed uur staan we in Barolo. Een pizzeria vinden we er niet, maar we geraken er wel gesteld. Nadat we door de gezellige straatjes van Barolo (met de talrijke wijnhuizen) zijn gelopen, stappen we terug richting Vergne en wacht ons een pittige klim tussen de wijngaarden. We moeten op zich niet zoveel hoogte overbruggen, maar de hitte en blakende zon, maken het echt wel lastig. Het zweet druppelt van ons af. Eerlijkheid gebied te zeggen dat we geen andere mensen tegenkomen die op deze manier de streek verkennen. (dat geldt zowel voor vandaag, maar ook voor de dagen die volgen). Iedereen loopt in de beste kleren en schoenen in de dorpjes rond . en dan heb je de familie Rombout met wandeloutfit, bestofte bergschonen, bezweet, elk een rugzak op :-). We vallen uit de toon met deze manier van aanpak. Verrassend toch, want het mooie van het landschap zit 'm net in het stappen tussen de wijngaarden om op die manier de verschillende kleine dorpjes aan te doen en te verkennen. Maar niet dus . we (en ja wellicht zelfs te nuanceren tot papa) zijn zo sterk gefocust op het wandelen tijden de vakantie, dat eens we de bergen uit zijn en in streken als deze vertoeven, we eerder uitzondering dan regel zijn om toch steeds aan elke uitstap het wandelen te koppelen. Maar wat is er mooier dan traag en op eigen ritme, maximaal in de natuur, de omgeving te verkennen? Je zou met de wagen of camper van dorp naar dorp kunnen rijden, maar wat mis je dan niet? Al hebben we tijdens ons verblijf in Piëmonte wel meermaals gezegd dat we misschien eens moeten overwegen een Vespa te kopen om achteraan op of in de mobilhome te zetten . dat is hier zondermeer ook een heel leuke manier om de streek te verkennen.

Rond 15u zijn we terug op de camping. De douche doet enorm deugd. De rest van de dag houden we het rustig, met opnieuw een aangenaam zachte avond. Lisa heeft de lampionnetjes buiten gehangen. Een idee dat we 2 jaar geleden hebben opgedaan toen we aan het Lago Maggiore stonden en het daar op de camping een algemeen gebruik was en aan de meeste tenten en caravans gekleurde lampjes hingen, want aan de warme lange avonden een extra leuke sfeer gaf. Maar sinds we lampionnetjes in de mobilhome hebben liggen, hebben we deze nog niet kunnen gebruiken wegens te koude of te natte avonden. Maar nu dus wel!!!! Rond 23u gaan we vergezeld van een krekelconcert slapen.

Vandaag wordt een wat mindere dag voorspeld. Dat wil niet zeggen dat het frisser wordt, maar het is mistiger dan de voorbije dagen en later op de dag wordt wat regen verwacht. Jonas en Lisa hebben gisteren een overdosis wandelen in de zengende hitte gehad en willen vandaag even niks doen. Dat houdt onder andere in om online te gaan, berichten te versturen etc. Er is een goede wifi-connectie op de camping en we zorgen dat we 2 inlogcodes hebben . kindjes bij deze super tevreden :-).

Papa had een wandeling gepland van Vergne (vertrekkende vanaf de camping) over Barolo naar Monforte d'Alba en Novello en zo terug naar Vergne. We besluiten (dus zonder Jonas en Lisa) vroeg te vertrekken om zo de grootste hitte voor te zijn. Maar bijkomend beslissen we om de tocht wat in te korten. Want de initieel geplande trip is echt wel een volle dagwandeling en dat is met deze hitte iets te masochistisch. Monforte d'Alba laten we links liggen. Na de afdaling naar Barolo gaat het dus onmiddellijk richting Novello. Als we door de wijngaarden wandelen vallen ons 3 zaken op, m.n.: (1) Dat de trossen allemaal op een rij onderaan de wijnranken hangen. De trossen die zich ook ongetwijfeld hogerop in de takken hebben gevormd, zijn er dus tussenuit gehaald. Reden? Geen flauw idee. We zijn slechts onkundige observatoren; (2) Dat men nog zo laat op het seizoen massaal volledige trossen aan het wegsnoeien is. De grond ligt ermee bezaaid. Het zijn reeds mooi gevormde druiven. We kunnen alleen maar vermoeden dat het wegsnoeien nu pas gebeurt omdat er anders teveel vocht naar de resterende druiven gaat en dat nu het perfecte moment is aangebroken om delen wel weg te snijden en in de tijd die nog rest tot de oogst (oktober) alle energie en vocht te laten gaan naar een beperkt aantal trossen; (3) Dat de wijnranken heel straks als haagjes gesnoeid zijn. Dat laatste gebeurt met kleine tractoren die met een snoeinstallatie die in L-vorm is genoteerd, langs de ranken heen rijden. Wellicht ook hier om alle energie naar de druiven te laten gaan en niet naar de vorming van nieuwe scheuten.

Gaandeweg krijgen we Novello in het vizier. Vanop afstand ziet het er met 2 torentjes en gelegen op een heuvel, een bijzonder mooi dorpje uit. Maar eens we er zijn valt het toch wel wat tegen. Veel huizen staan er verwaarloosd bij. Hier in Novello komen we ook duidelijk op de grens waar de druiventeelt stopt. Als we aan een uitzichtspunt staan dat ons een beeld geeft op de andere kant van waar we komen, kijken we uit over een uitgesproken plat landschap. Dat leent zich niet voor wijnbouw. Het infobord bij dat uitzichtspunt geeft aan dat bij helder weer de Alpen-toppen zichtbaar zouden moeten zijn, van de Maritieme Alpen tot zelfs de Matterhorn (zo staat het althans op het bord). Spijtig dat we dat niet zien. Vandaag is het te mistig.

Vanuit Novello gaat het terug naar Vergne. Zoals gezegd worden de wijngaarden schaarser en worden ze meer afgewisseld met velden vol hazelaars.

Rond de middag zijn we terug aan de mobilhome. En enkele uren later vallen er wat druppels, maar onder ons luifeltje zitten we perfect droog bij een ondertussen veel aangenamere temperatuur.

Jonas heeft voor na het avondeten in het lokale winkeltje wat kazen en salami gekocht. Samen met een flesje Barbera d'Alba en wat hazelnoten die hier op de camping in massa's kunnen geraapt worden, laten we het ons smaken bij een partijtje kaart. Wanneer we in bed liggen begint het harder te regenen en het zal tijdens de nacht aanhouden. Hopelijk morgen terug beter, maar dan met wat koelere temperaturen.

Onze laatste volledige dag in de Barolo-streek. Ondanks de hevige regen (met onweer) de voorbije nacht, is de zon al vroeg van de partij en zal de mist snel plaats maken voor open weer. Voor de wandeling van vandaag moeten we ons met de mobilhome verplaatsen. Omdat het opnieuw zo heet wordt als de voorbije dagen, korten we de initieel geplande route wat in zodat we kort na de middag uit de hitte kunnen zijn.

Na het ontbijt rijden we naar Castiglione Falletto waar we parkeren op een mooie camperplaats. Het is er super rustig. Geen enkele andere mobilhome te bespeuren (noch enig andere wagen trouwens) terwijl er toch heel wat specifieke voorzieningen voor campers zijn en de plaatsen zelfs mogelijkheid bieden om op het gras achter de mobilhome met stoelen en tafeltje buiten te zitten. M.a.w. een plekje om te onthouden indien we ooit nog eens in deze regio zouden neerstrijken.

Onze wandeling gaat van Castiglione Falletto naar Serralunga d'Alba en terug. Een mooie trip langs de wijngaarden waarbij steeds één van beide dorpen, elk met een burcht en toren, bovenop hun heuvel te zien zijn. Het weer zit prachtig mee, al wordt het naar de middag toe (zoals verwacht) opnieuw heel heet en weegt elk klimmetje dubbel hard door. We eten onze picknick met prachtig uitzicht op de wijngaarden en hazelaars op de hellingen onder Serralunga d'Alba. Rond 14u zijn we terug in Castiglione en drinken we nog iets fris en bestellen een ijsje in de bar vlakbij de parking waar we de camper hadden achter gelaten.

Kort daarna staat we terug op de camping in Vergne. Voor het avondeten heeft Jonas zin in een voorgerechtje met lokale specialiteiten en haalt in het winkeltje mozarella, pesto, brood en tomaten. In het oventje van de mobilhome warmt hij alles op. Lekker! Zal hij dan toch zijn culinaire plan kunnen trekken als hij vanaf eind september op kot zit in Leuven? Als hoofdschotel is het pasta bolognaise met parmezaan. We maken er dus een Italiaanse avond van :-).

Vandaag is het een overgangsdag waarbij we vanuit de Barolo-streek in Piëmonte doorrijden naar de Ligurische kust en meerbepaald de 'Cinque Terre': de beroemde 5 kleurrijke dorpjes die idyllisch aan de rotsige kust van de Ligurische zee (deel van de Middellandse zee) gelegen zijn. We hebben er wegens de verwachte drukte vooraf een camping gereserveerd: camping Pian di Picche in Levanto. Vanuit Levanto (dat net buiten het gebied van de 'Cinque Terre' valt) is er een treinverbinding naar de 5 dorpen (en verder). Op die manier hebben we de mobilhome niet nodig om ons van het ene naar het andere dorp te verplaatsen (wat gezien de smalle wegen en beperkte parkeerplaatsen toch geen optie zou zijn) en zijn we ook niet gebonden aan lustochten. We kunnen m.a.w. een heentocht te voet doen, om dan met de trein terug te komen of omgekeerd. We zullen 4 nachten op de camping verblijven. Het is de bedoeling dat we 2 dagen wandelen en delen van de historische kustpaden doen die de bergdorpjes met elkaar verbinden, maar verder ook een dag vrijhouden voor de obligatoire boottocht langs de dorpen.

Met dit deel van de reis treden we echt top-toeristisch gebied binnen. Het is er een drukte van jewelste en dat merken we al meteen als we op de camping aankomen. Alles is er op elkaar gepakt. Het is dan ook een stressvolle onderneming om de meer dan 7m lange mobilhome door het bochtige weggetje en langs tal van geparkeerde wagens tot op onze standplaats te rijden. Het is millimeterwerk. Als we op onze plek staan, schiet de vraag onmiddellijk door ons hoofd hoe we hier binnen enkele dagen uit geraken en gekeerd zullen geraken. Evenwel een zorg voor binnen 4 dagen. Nu eerst genieten van het prachtige weer en het moois dat de Cinque Terre hopelijk te bieden heeft. De drukte nemen we er dan maar even bij, alhoewel er verandering zal aankomen. Het probleem van het overaantal bezoekers is blijkbaar een dermate groot probleem geworden dat de charme van Cinque Terre, dat sinds 1997 op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat, verloren dreigt te gaan. Men wil vanaf volgend jaar het huidige aantal jaarlijkse bezoekers van 2,5 miljoen (!) terugbrengen naar 1,5 miljoen. Er zal daarvoor een speciaal rekensysteem worden uitgewerkt dat er dan voor zorgt dat op gezette tijdstippen de toevalswegen, boten en trein geen toeristen meer toelaten en het op een andere dag moet geprobeerd worden. Benieuwd hoe ze zoiets in elkaar gaan zetten.

We gaan nog even op verkenning in Levanto, ondermeer om te zien waar het station is en waar we de boot kunnen nemen. Daarbij is onmiddellijk één zaak duidelijk: hier wordt van het drukke toerisme gebruik gemaakt om door te vragen. Om 2 dagen te mogen wandelen op de kustpaden en de trein te gebruiken tussen de 5 dorpjes moeten we zo maar eventjes 116 EUR betalen! Jawel: we moeten betalen om te mogen wandelen. Prijzen die wellicht alleen maar zullen stijgen als er een maximum aantal bezoekers zal komen (anders ziet m'n daar de inkomsten zowat met de helft dalen). Maar veel alternatief dan het te betalen is er niet. Op de korte periode dat we hier zijn is dit immers de enige manier om de streek bezocht te krijgen. Papa merkt later dat voor de hoger gelegen kustpaden niet moet betaald worden, maar het is onhaalbaar om steeds eerst zo hoog te moeten klimmen om dan naar een volgende dorpje af te dalen. De lager gelegen paden kan je niet betreden zonder eerst een loket te passeren waar ze het toegangsbewijs nakijken. Wat ook nieuw is voor ons (maar volgens Jonas heel gewoon in Italië) zijn de talrijke stroken privéstrand, waar dus moet betaald worden om er op te mogen. Het maakt het op bepaalde plaatsen zeer ongezellig omdat alles is afgezet met hoge metalen platen en één toegangspoort met loket. Het lijkt wat op de ingang en omheining van een concertweide. Bizar. Gelukkig is er ook een stukje publiek strand. Vanop een afstand haal je de verschillende stroken strand er zo uit. De betalende zijn heel gestructureerd: elk met een eigen kleur staan de parasols, strandstoelen en -cabines netjes op rijen geordend. De publieke zone is een random en chaotisch kleurenpallet. Het is duidelijk dat deze streek uitgesproken mikt op een publiek dat van strandvakanties houdt. Niet de invulling die wij voor ogen hebben, maar wellicht is er voor elk wat wils en we kijken daarom uit naar morgen om te zien wat een eerste tochtje in de Cinque Terre zal brengen.

Na het ontbijt en het maken van de picknick, gaan we naar het treinstation van Levanto op een 10-tal minuten stappen van de camping. Het gaat richting Monterosso. Van daaruit zullen we over de kustweg wandelen naar Vernazza. Een mooie trip waarbij we op het einde een knap zicht hebben vanuit de hoogte op Vernazza en haar pittoresk haventje. Wat we de komende dagen meermaals zullen merken, is dat het fotogenieke dorpjes zijn van veraf, maar dat het van dichtbij heel vervallen huizen zijn . al is dat misschien ook deel van de charme. Op de wandelpaden valt de drukte al bij al nog mee, maar het is niks vergeleken met de drukte in het dorpje zelf. Dat is gigantisch. Toch vinden we in Vernazza vrij snel een plekje om een pizza te eten. Het dorp is voor 100% gefocust op toerisme en is een aaneenschakeling van bars, restaurants, ijssalons en souvenirwinkels. Het mag vreemd klinken, maar na vele reizen is dit de eerste keer dat we in dergelijk hoog toeristisch gebied zijn. Voor Jonas is het behoorlijk perfect: lekker warm weer, gezellige drukte en véél mogelijkheden om te eten :-).

Na het middagmaal bezien we de rest van het dorpje en daarna gaat het terug met de trein naar Levanto. Het is ondertussen zeer heet geworden. We houden ons daarom, na een verkwikkende douche, de rest van de dag rustig in onze zeteltjes onder het luifeltje van de mobilhome. Op de camping staan veel bomen, waardoor we goed van de zon zijn afgeschermd. Dat is een troef bij zo'n heet en zonnig weer.

Vandaag pikken we de draad op waar we gisteren geëindigd zijn, m.n. in Vernazza. We nemen de trein tot daar en dan gaat het opnieuw over het laagst gelegen kustpad dat net als gisteren baadt in de zon. We stappen samen tot aan Corniglia. Daar eten we onze picknick op. Mama, Jonas en Lisa nemen van daaruit de trein naar Monterosso voor een duik in de zee. Papa stap verder naar Manarola. Het laagst gelegen (en meest gebruikte) pad is afgesloten doordat een deel zou zijn weggeschoven. Daardoor moet de hoger gelegen route genomen worden. Best wel mooi, maar het is ondertussen zo heet geworden dat de enkele honderden meters klimmen ervoor zorgen dat de druppels van m'n ellebogen parelen. Veel drinken is dus de boodschap. Maar de prachtige uitzichten maken het afzien meer dan de moeite waard. Het pad loopt ondermeer langs de wijngaarden boven Manarola. Het wandelpad loopt op een bepaald moment langs een huis en door de tuin temidden van de wijngaarden en met een magnifiek zeezicht. Een unieke plek.

Qua drukte is het een verschil van dag en nacht tussen het wandelpad en de straten van Manarola. Je kan er letterlijk over de koppen lopen. Met korte tussenpozen heb je van 2 kanten een massa volg dat het dorp binnenkomt: langs zee via de boten die continu de dorpen aandoen en langs het land via de trein . en die lopen elkaar dan tegemoet in dorpjes die amper enkele straten tellen.

De trein brengt me terug naar Levanto. Mama, Jonas en Lisa zijn ondertussen ook terug van het strand in Monterosso, waar ze vanwege de hitte zijn gaan lopen. Chapeau voor de vele zonnekloppers die het een hele dag op het strand uithouden. Het zijn heuse topsporters.

Tegen 19u gaan we terug naar het centrum van Levanto om er een hapje te eten. Het is er gezellig druk bij ondertussen een heel aangename temeratuur.

Vandaag het summum uit het bestaan van de 'homo turisticus': een dag met de boot langs de 'Cinque Terre'-dorpen Monterosso, Varnezza, Corniglia, Manarola en Riomaggiore. We starten in Levanto (afvaart om 10u). Aangezien we reeds een deel van de dorpjes te voet hebben bezocht, blijven we een tijd aan boord en stappen we pas af in Riomaggiore. Van daaruit gaat het naar Portovenere. Dat laatste dorp heeft een bijzonder mooie toegangsgeul en haven om binnen te varen.

In Portovenere eten we iets en nemen na een bezoek aan het dorp de boot terug. We stappen nog eens af in Manarola. Papa is daar gisteren al te voet geweest, maar mama, Jonas en Lisa hadden het nog niet bezocht . en nu we hier toch zijn, maken we er een punt van om alle dorpjes te hebben aangedaan.

Dit was een zeer toeristische dag, 'pokkedruk', maar zeker de moeite waard en een 'must' als je deze streek bezoekt.

Het was meteen ook de laatste actieve dag van de vakantie. Vanaf morgen starten we met etappe één van de terugreis

We hebben voor de terugweg een aantal opties afgewogen rond hoe we over of door de Alpen zullen gaan. We rijden liever een klein stukje om dan het risico te lopen ergens voor een aantal uren in de file te staan. We opteren voor de Fréjus-tunnel en rijden dus langs Turijn Frankrijk terug binnen. Dit is aan de onderkant van het park van de Vanoise, waar we onze vakantie begonnen zijn. Een goede keuze om langs hier te rijden, blijkt wat later, want alles gaat super vlot. Het feit dat maandag een feestdag is, ook in Italië en Frankrijk, zal waarschijnlijk wel helpen. Maar ook op dinsdag gaat alles super vlot. Alleen blijft het toch een aanslag op de portemonnee die péage in Italië en Frankrijk en het ticket voor de tunnel. We zullen er maar niet naar tellen en vooral de mooie plekjes van deze 16-daagse reis onthouden.

Onderweg noteren we nog 2 streken die we eens wat meer in detail moeten bekijken of ze niet de moeite waard zijn om er eens op vakantie te komen: vooreerst het park van de Chartreuse en de wijngaarden van de Vanoise nabij Chambéry en Montmélian (iets minder dan 900km). En een beetje dichter bij huis de Beaujolais-regio (Solutré, Vergisson op zo'n 700km).